عشق را تن پوش جانم ميكني

هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست...ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راستما به فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم...باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماستخود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم...زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاستگوهر پاک از کجا عالم خاک از کجا...بر چه فرود آمدیت بار کنید این چه جاستبخت جوان یار ما دادن جان کار ما...قافله سالار ما فخر جهان مصطفاستاز مه او مه شکافت دیدن او برنتافت...ماه چنان بخت یافت او که کمینه گداستبوی خوش این نسیم از شکن زلف اوست...شعشعه این خیال زان رخ چون والضحاستدر دل ما درنگر هر دم شق قمر...کز نظر آن نظر چشم تو آن سو چراستخلق چو مرغابیان زاده ز دریای جان...کی کند این جا مقام مرغ کز آن بحر خاستبلک به دریا دریم جمله در او حاضریم...ور نه ز دریای دل موج پیاپی چراستآمد موج الست کشتی قالب ببست...باز چو کشتی شکست نوبت وصل و لقاست.