چه خوشبختتند انهايي كه مهربانند

بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی...به کجا روم ز دستت که نمی‌دهی مجالی نه ره گریز دارم نه طریق آشنایی...چه غم اوفتاده‌ای را که تواند احتیالی همه عمر در فراقت بگذشت و سهل باشد...اگر احتمال دارد به قیامت اتصالی چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن...به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی.