500x458_1608121857464807130

مگر دل را مبتلا به چشمهایت نکردی؟مگر در قراری که من بودم و غزلهای بیقرار نگاهت،دلم را بیقرار دیدارت نکردی؟پس بی جهت من را مقصر ندان!حالا که دل مبتلایت شده استحالا که هربار بی سبب،به سویت پرواز میکنمقفس را آشیانه ام نکن...من تمام دنیا را برایت اشک میریزمتا روزی،برایم آشیانه ای بسازی از عشق...اینکه تنها،در میان این همه آشیانهآشیانه ی دلت را میخواهمباور کن،تقصیر من نیست