500x693_1611168912643913286

کاش میشد که در این تاری شب های جهانبه سرای پر از آرامش یارم برسمکاش میشد که پس از سردی این دشت غریببه تن گرم و پر از عشق نگارم برسمکاش میشد که تو باشی و من و خنده ی توتا به پایان شب تیره و تارم برسمکاش میشد که دو دستت به کف دستم بودتا پس از سردی دی من به بهارم برسمکاش میشد که پس از خون ِ دل تنهاییبه همان دلهره ی قول و قرارم برسمکاش میشد که پس از آن همه غربت زدگیبی خبر باز به آغوش دیارم برسم